Asbest is een stof die producten en materialen sterker kan maken. Omdat men vroeger nog niet wist dat asbest zo schadelijk is, is de stof vanaf het eind van de Tweede Wereldoorlog tot 1990 veel in producten en (bouw)materialen verwerkt. Dit is de reden dat er tegenwoordig nog steeds gebouwen zijn waarin asbest verwerkt is. Een voorbeeld van zo’n gebouw is een molen.

Molens zijn vaak al wat oudere gebouwen. Dit is een voorwaarde voor de aanwezigheid van asbest, omdat de stof sinds 1993 officieel is verboden in Nederland. Asbest kan op verschillende plekken in molens aanwezig zijn, maar dikwijls is de stof in de dakbedekking terug te vinden. Asbest is in dak materiaal toegepast, omdat het ervoor zorgt dat oorspronkelijk materiaal minder vatbaar is voor brand. Asbest kan namelijk zeer goed tegen hoge temperaturen. Daarnaast zorgt asbest voor een betere isolatie. Ook was asbest vroeger goedkoop, omdat de stof gemakkelijk gewonnen kon worden.

Hechtgebonden asbest

Asbest in molens is meestal op een hechtgebonden manier op materiaal toegepast. Dat wil zeggen dat het asbest vermengd is met het oorspronkelijke materiaal. Dit zorgt ervoor dat de asbestvezels niet vrij kunnen rondzweven. Ze zitten namelijk vast in het materiaal. Om deze reden hoeft hechtgebonden asbest niet per se gevaar op te leveren. Wel moet er extreem voorzichtig met het asbesthoudende materiaal worden omgegaan. Het kan namelijk voorkomen dat dit materiaal beschadigt. Bij het breken van het materiaal kunnen alsnog vezels vrijkomen, die vervolgens kunnen worden ingeademd. Daarom moeten eigenaren van molens ervoor zorgen dat mensen die in de molen aanwezig zijn geen risico lopen met betrekking tot asbest. Hiervoor wordt een plan gemaakt, waarin bepaalde maatregelen staan. Deze maatregelen moeten ervoor zorgen dat de veiligheid van de aanwezigen in de molen wordt gewaarborgd.